2.Γέροντας Παΐσιος...

Είπα σε κάποιον μια φορά: «Τι είσαι εσύ; Μαχητής του Χριστού ή μαχητής του πειρασμού; Ξέρεις πως υπάρχουν και μαχητές του πειρασμού;».

Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι φανατικός, αλλά να έχη αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Όποιος πετάει λόγια αδιάκριτα, και σωστά να είναι, κάνει κακό. Γνώρισα έναν συγγραφέα που είχε ευλάβεια πολλή, άλλα μιλούσε στους κοσμικούς με μια γλώσσα ωμή, που προχωρούσε όμως σε βάθος, και τους τράνταζε. Μια φορά μου λέει: «Σε μια συγκέντρωση είπα αυτό και αυτό σε μια κυρία». Αλλά με τον τρόπο που της το είπε, την είχε σακατέψει. Την πρόσβαλε μπροστά σε όλους. «Κοίταξε, του λέω, εσύ πετάς στους άλλους χρυσά στεφάνια με διαμαντόπετρες, έτσι όμως που τα πετάς, σακατεύεις κεφάλια, όχι μόνον ευαίσθητα άλλα και γερά».
Ας μην πετροβολάμε τους ανθρώπους... χριστιανικά. Όποιος ελέγχει μπροστά σε άλλους κάποιον που αμάρτησε ή μιλάει με εμπάθεια για κάποιο πρόσωπο, αυτός δεν κινείται από το Πνεύμα του Θεού· κινείται από άλλο πνεύμα.
Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη· διαφέρει από τον τρόπο των νομικών.
Η Εκκλησία βλέπει τα πάντα με μακροθυμία και κοιτάζει να βοηθήση τον καθέναν, ό,τι και αν έχη κάνει, όσο αμαρτωλός και ανείναι Βλέπω σε μερικούς ευλαβείς ένα είδος παράξενης λογικής. Καλή είναι η ευλάβεια που έχουν, καλή και η διάθεση για το καλό, άλλα χρειάζεται και η πνευματική διάκριση και ευρύτητα, για να μη συνοδεύη την ευλάβεια η στενοκεφαλιά, η γεροκεφαλιά (το γερό δηλαδή αρβανίτικο κεφάλι). Όλη η βάση είναι να έχη κανείς πνευματική κατάσταση, για να έχη την πνευματική διάκριση, γιατί αλλιώς μένει στο «γράμμα του νόμου», και το «γράμμα του νόμου αποχτείνει». Αυτός που έχει ταπείνωση, δεν κάνει ποτέ τον δάσκαλο· ακούει και, όταν του ζητηθή η γνώμη του, μιλάει ταπεινά. Ποτέ δεν λέει «εγώ», αλλά «ο λογισμός μου λέει» ή «οι Πατέρες είπαν». Μιλάει δηλαδή σαν μαθητής. Όποιος νομίζει ότι είναι Ικανός να διορθώνη τους άλλους έχει πολύ εγωισμό.
- Όταν, Γέροντα, ξεκινάη κανείς από καλή διάθεση να κάνη κάτι και φθάνη στα άκρα, λείπει η διάκριση;
- Είναι ο εγωισμός μέσα στην ενέργειά του αυτή και δεν το καταλαβαίνει, γιατί δεν γνωρίζει τον εαυτό του, γι' αυτό πιάνει τα άκρα. Πολλές φορές από ευλάβεια ξεκινούν μερικοί, αλλά που φθάνουν! Όπως οι εικονολάτρες και οι εικονομάχοι. Άκρη το ένα, άκρη το άλλο! Οι μεν έφθασαν στο σημείο να ξύνουν την εικόνα του Χριστού και να ρίχνουν την σκόνη μέσα στο Άγιο Ποτήριο, για να γίνη καλύτερη η Θεία Κοινωνία· οι άλλοι πάλι έκαιγαν τις εικόνες, τις πετούσαν... Γι' αυτό η Εκκλησία αναγκάσθηκε να βάλη ψηλά τις εικόνες και, όταν πέρασε η διαμάχη, τις κατέβασε χαμηλά, για να τις προσκυνούμε και να απονέμουμε τιμή στα εικονιζόμενα πρόσωπα.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β' σελ. 78-80

1." Γέροντας Παΐσιος.. "

...Θέλει θεϊκή επέμβαση. Μπαίνουν μερικές αρρώστιες ευρωπαϊκές και προχωρούν όλο προς το χειρότερο...


- Γέροντα, πώς τα βλέπετε τα πράγματα;
- Εσείς πώς τα βλέπετε;
- Εμείς τι να πούμε, Γέροντα; Εσείς να μας λέγατε.
- Ή ησυχία πού επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοιμάζεται. Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τι χρόνια ζούμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θα πεθάνουμε.
Δεν ξέρω τι θα γίνει• πολύ δύσκολη κατάσταση! Ή τύχη τού κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, άλλα ακόμη ό Θεός κρατά φρένο.
Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλει ό Θεός το χέρι Του.
Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τα χρόνια.
Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα, για να φύγει.
Οι παλιοί έλεγαν ότι θα έρθει ώρα πού θα κλωτσήσουν οι άνθρωποι. Πετάνε τους φράκτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερό! Έγινε μία βαβυλώνια.
Να κάνουμε προσευχή να βγουν οι άνθρωποι από αυτήν την βαβυλώνια. Διαβάστε την προσευχή των Τριών Παίδων (1), να δείτε με πόση ταπείνωση προσεύχονταν και τον 82° Ψαλμό: « Ό Θεός, τις όμοιωθήσεταί σοι, μή σιγήσης...».
Αυτό πρέπει να γίνει, αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Θέλει θεϊκή επέμβαση. Μπαίνουν μερικές αρρώστιες ευρωπαϊκές και προχωρούν όλο προς το χειρότερο.
Μου είπε ένας Κύπριος οικογενειάρχης πού μένει στην Αγγλία: «Κινδυνεύουμε πνευματικά. Πρέπει να φύγω από την Αγγλία οικογενειακώς».
Βλέπεις εκεί ό πατέρας να παίρνει την κόρη, ή μάνα τον γιό. Όλους τους στεφανώνουν, όλους τους ευλογούν. Κάτι πράγματα..., ντρέπομαι να τα πω.
Και εμείς κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. Δεν λέω να πάρουμε πλακάτ, αλλά να στρέψουμε την προσοχή μας στον μεγάλο κίνδυνο πού περιμένουμε και να υψώνουμε τα χέρια στον Θεό.
Να κοιτάξουμε πώς να αμυνθούμε κατά του κακού. Χρειάζεται να κρατάμε λίγο φρένο, γιατί όλα πάνε να τα ισοπεδώσουν.
Τώρα είναι να λέει κανείς το ψαλμικό: «Θοϋ τους άρχοντας αυτών ως τον Ώρήβ και Ζήβ καί Ζεβεέ καί Σαλμανά..., οϊτινες είπαν κληρονομήσωμεν έαυτοϊς τό άγιαστήρων τού Θεού» (2).
Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται• είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι.
Ό κόσμος είναι όπως οι μέλισσες. Αν χτυπήσεις την κυψέλη, οι μέλισσες βγαίνουν έξω και αρχίζουν «βούου...» και γυρίζουν γύρω από την κυψέλη αναστατωμένες.
Ύστερα ή κατεύθυνση τους θα εξαρτηθεί από τον άνεμο πού θα φυσήξει. Αν φυσήξει βοριάς, θα πάνε μέσα. Αν φυσήξει νοτιάς, θα φύγουν.
Έτσι και τον κόσμο τον φυσάει... «Εθνικός Βοριάς», «Εθνικός Νοτιάς», και είναι ό καημένος ζαλισμένος. Όμως, αν και γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μία παρηγοριά,μία σιγουριά.
Μπορεί να ξεράθηκε ή ελιά, άλλα θα πετάξει νέα βλαστάρια. Υπάρχει μία μερίδα Χριστιανών, στους οποίους αναπαύεται ό Θεός.
Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι τού Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ό Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήσει τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της .προσευχής μάς δίνουν ελπίδα. Μή φοβάσθε.
Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα πού πάει να ξεσπάσει; Ούτε τώρα θα χαθούμε.
Ό Θεός μας αγαπά. Ό άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μία μπόρα θα είναι.
Δεν σάς τα λέω αυτά, για να φοβηθείτε, άλλα για να ξέρετε πού βρισκόμαστε.
Για μάς είναι μία μεγάλη ευκαιρία, είναι πανηγύρι οι δυσκολίες, το μαρτύριο.
Να είστε με τον Χριστό, να ζείτε σύμφωνα με τις εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες.
Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθει ή θεία Χάρις. Αυτό πού θα βοηθήσει πολύ είναι να μπει μέσα μας ή καλή ανησυχία: πού βρισκόμαστε, τι θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε.
Ή ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι.
Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλωσύνη. Να προσευχώμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι. {Γέροντας Παΐσιος}
Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

Ο ποιμένας της εκκλησίας

«Τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν»
[Β΄ Τιμ. β΄ 1 – 10]
Ο ποιμένας της εκκλησίας
Παίρνοντας αφορμή από το βίο του εορταζόμενου σήμερα Αγίου, η Αγία μας Εκκλησία ορίζει να διαβάζεται αυτό το αποστολικό ανάγνωσμα που έχει ως θέμα τον καλό εκκλησιαστικό ποιμένα, τον οποίο παρομοιάζει με τον καλό στρατιώτη, τον επιμελή αθλητή και τον φιλόπονο γεωργό.
Την επιστολή αυτή προς τον Τιμόθεο την στέλλει ο απόστολος Παύλος καθώς διανύει τις τελευταίες μέρες της ζωής του μέσα σε μια φυλακή της Ρώμης περιμένοντας την εκτέλεσή του. Ο Τιμόθεος βρίσκεται στην Έφεσο διορισμένος επίσκοπος της πόλεως αυτής από τον Παύλο. Ο Παύλος αρχίζοντας την επιστολή υπενθυμίζει στον Τιμόθεο τον τρόπο που τον παιδαγώγησε εν Χριστώ, δηλαδή παραδίδοντάς του την πίστη στον Ιησού Χριστό, όπως την παρέδωσε και σε πολλούς άλλους, χωρίς να υπάρχει κάτι μυστικό και τον προτρέπει ως ποιμένα να πράξει το ίδιο. Οι άνθρωποι που είναι άξιοι να τύχουν μιας τέτοιας δωρεάς και να λάβουν την παρακαταθήκη του λόγου του Θεού δεν είναι οι ευφυείς και οι επιστήμονες που αν δεν πιστεύουν, αδυνατούν να διαφυλάξουν την παράδοση, αλλά οι πιστοί άνθρωποι οι οποίοι είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Επιπλέον θα πρέπει να έχουν το χάρισμα να μεταδώσουν και σε άλλους αυτό το θησαυρό της πίστης. Ως τέτοιο θεωρεί ο απόστολος Παύλος τον Τιμόθεο και συμβουλεύοντάς τον, τον παρομοιάζει με τον καλό στρατιώτη.
Συ ουν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού
Για να καταλάβουμε το πνεύμα της παρομοιώσεως αυτής του καλού ποιμένος προς τον καλό στρατιώτη πρέπει να λάβουμε υπόψη τις αντιλήψεις για το στρατό στην αποστολική εποχή. Ο στρατιώτης ήταν μισθοφόρος, δηλαδή υπάλληλος και για να διατηρήσει τη θέση του έπρεπε να διατηρεί ευχαριστημένο τον προϊστάμενό του με την πειθαρχία και την αυτοθυσία του. Ο Τιμόθεος ή οποιοσδήποτε ποιμένας, είναι εθελοντής στρατιώτης του Ιησού Χριστού. Για να αποδειχθεί καλός στρατιώτης πρέπει να κακοπαθήσει. Οι στρατολόγοι προτιμούσαν τους στρατιώτες που ήταν πρόθυμοι να κακοπαθήσουν. Φαινόταν δε η προθυμία και από το ότι οι αφοσιωμένοι στο επάγγελμα τους στρατιώτες δεν ανακατεύονταν με τα βιοτικά πράγματα, δηλαδή επιχειρήσεις και εμπορικές πράξεις που να είχαν σκοπό το κέρδος.
Εάν δε και αθλή τις, ου στεφανούται εάν μη νομίμως αθλήση.
Δίνοντας περισσότερη έμφαση ο Παύλος στην προσπάθεια που πρέπει συνεχώς να καταβάλλει ο ποιμένας για να πετύχει το σκοπό του, που δεν είναι άλλος από το να οδηγήσει τους πιστούς αλλά και τον εαυτό του στο Χριστό, τον παρομοιάζει με τον αθλητή. Εάν λοιπόν κάποιος δεν αθλήσει σ΄όλη τη διάρκεια της χριστιανικής τους ζωής ή της ποιμαντικής του δράσεως σύμφωνα με τις εντολές του Κυρίου, δεν θα νικήσει και συνεπώς την ώρα του αγώνος δεν θα στεφανωθεί.
Τον κοπιώντα γεωργόν δει πρώτον των καρπών μεταλαμβάνειν
Συνεχίζοντας ο Απ. Παύλος τα παραδείγματα για να γίνει πιο κατανοητός και πειστικός προς τον Τιμόθεο αλλά και τον καθένα που θέλει να γίνει οδηγός και ποιμένας των πιστών του Χριστού, αναφέρει το παράδειγμα του γεωργού. Όπως ο γεωργός ο οποίος κοπιάζει για να καλλιεργήσει την γη και να δώσει καρπούς πρέπει πρώτος να τους γεύεται, έτσι και ο ποιμένας του οποίου σκοπός είναι να προετοιμάσει τις ψυχές για την αυταπάρνηση και τη θυσία, πρέπει πρώτος να γευτεί αυτούς τους καρπούς. Αυτά δηλαδή που κηρύττει, αυτός πρώτος πρέπει να πράττει στη δική του ζωή και να υφίσταται τις συνέπειες του κηρύγματος του.
Μνημόνευε Ιησούν Χριστόν εγηγερμένον εκ νεκρών εκ σπέρματος Δαυίδ
Επιγραμματικά με την πιο πάνω φράση ο Απ. Παύλος δίνει την κεντρική ιδέα του κηρύγματος του που δεν είναι άλλη από τη διακήρυξη της πίστης μας εις το πρόσωπο του Ιησού Χριστού ο οποίος ενανθρώπησε δια της παρθένου Μαρίας και αναστήθηκε από τους νεκρούς. Αυτό θέλει ο Παύλος να κηρύττει ο Τιμόθεος με μόνο σκοπό να μεταδίδετε ο λόγος του Θεού εις τους αιώνες. Αμήν.
ΠΗΓΗ: ΕΔΩ

Ἅγιος Παντελεήμων ὁ Μεγαλομάρτυς καὶ Ἰαματικός

Τὸν καιρὸ ποὺ τὰ μαῦρα σύννεφα τῆς εἰδωλολατρείας σκέπαζαν ἀπειλητικὰ ὅλη τὴν οἰκουμένη, στὰ τέλη δηλαδὴ τοῦ τρίτου αἰώνα μετὰ Χριστόν, γεννήθηκε στὴ Νικομήδεια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὁ Ἅγιος μεγαλομάρτυρας Παντελεήμων. Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη αὐτοκράτορας τῆς Ρώμης ἦταν ὁ φοβερὸς διώκτης τῶν Χριστιανῶν, ὁ Μαξιμιανός.
Ὁ πατέρας του λεγόταν Εὐστόργιος καὶ ἦταν εἰδωλολάτρης ἀξιωματοῦχος, μέλος τῆς συγκλήτου. Ἡ μητέρα του λεγόταν Εὐβούλη καὶ ἦταν θερμὴ Χριστιανή. Τὸ ὄνομα ποὺ ἔδωσαν στὸ παιδί τους ἦταν Παντολέον.
Ὁ Παντολέον ἦταν πολὺ ἔξυπνος, εὐγενικός, ἐπιμελής, ταπεινὸς καὶ πράος, γεμάτος ἀρετή, παρ’ ὅλο ποὺ ἀκόμη δὲν εἶχε βαπτιστεῖ Χριστιανός. Ὅταν μεγάλωσε, ὁ πατέρας του τὸν παρέδωσε σ’ ἕνα φημισμένο γιατρό, τὸν Εὐφρόσυνο, γιὰ νὰ τοῦ διδάξει τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη. Σὲ λίγο καιρὸ ὁ Παντολέον ξεπέρασε ὅλους τους συνομήλικούς του στὴν μόρφωση καὶ ὅλοι μιλοῦσαν μὲ θαυμασμὸ γιὰ τὸ χαρακτήρα του. Ὁ ἴδιος ὁ αὐτοκράτορας, μαθαίνοντας γιὰ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἐξυπνάδα του, τὸν προόριζε γιὰ νὰ γίνει γιατρὸς στὸ παλάτι, ὁ γιατρὸς τῶν ἀνακτόρων.
Τὸν ἴδιο καιρὸ, ὁ γέροντας ἱερέας τῆς Νικομήδειας Ἐρμόλαος, φωτισμένος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, κάλεσε στὸ σπίτι ποὺ κρυβόταν τὸν Παντολέοντα γιὰ νὰ τὸν γνωρίσει. Ἀφοῦ συνομίλησαν γιὰ πολλὴ ὥρα, ὁ Ἐρμόλαος κατενθουσιάστηκε ἀπὸ τὶς ἀρετὲς ποὺ κοσμοῦσαν τὸ νέο καὶ ἀποφάσισε νὰ τοῦ γνωρίσει τὴν πίστη στὸ Χριστό. Ἔτσι ἀναπτύχθηκε ἀνάμεσά τους μιὰ ἄριστη πνευματικὴ σχέση. Ὁ Παντολέον ἐπισκεπτόταν καθημερινὰ τὸν Ἅγιο Ἐρμόλαο καὶ ἀπολάμβανε τοὺς Χριστιανικούς του λόγους. Στερεωνόταν ἔτσι, σιγὰ - σιγὰ, στὴν ἀληθινὴ πίστη.
Ἕνα ἐντυπωσιακὸ γεγονὸς κάνει τὸν Παντολέοντα νὰ πάρει τὴ σοβαρὴ καὶ γενναία ἀπόφαση νὰ δεχθεῖ τὸ Ἅγιο Βάπτισμα, νὰ γίνει Χριστιανός. Ἐνῶ περπατοῦσε στὸν δρόμο συνάντησε ἕνα παιδὶ ποὺ τὸ δάγκωσε μία ὀχιὰ καὶ πέθανε. Λέει λοιπὸν στὸν ἑαυτό του: Θὰ προσευχηθῶ στὸ Χριστὸ νὰ ἀναστήσει αὐτὸ τὸ παιδὶ καὶ ἂν πράγματι τὸ παιδὶ ἀναστηθεῖ, ἐγὼ πιὰ δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ καθυστερῶ τὴν βάπτισή μου, θὰ γίνω Χριστιανός, θὰ πιστέψω ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Θεὸς ὁ ἀληθινός, ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου. Αὐτὰ σκέφτηκε καὶ προσευχήθηκε θερμὰ στὸν Κύριο. Ἀμέσως τὸ παιδὶ ζωντάνεψε καὶ τὸ φίδι πέθανε.
Γεμάτος χαρὰ ὁ Παντολέον τρέχει στὸ γέροντα Ἐρμόλαο, τοῦ διηγεῖται τὸ θαῦμα καὶ τοῦ ζητᾶ νὰ τὸν βαπτίσει. Καὶ ὁ Ἐρμόλαος, ἐπειδὴ γνώριζε ποιὸς ὁδηγεῖται στὴν τελειότητα, γεμάτος συγκίνηση ὁδήγησε στὸ φωτισμὸ τοῦ Θείου Βαπτίσματος τὸν Παντολέοντα.
Ἀπὸ τότε ὁ Παντολέον ἔγινε ἀνάργυρος ἰατρός. Θεράπευε μὲ τὴ δύναμη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοὺς ἀσθενεῖς, χωρὶς νὰ παίρνει καθόλου χρήματα. Ἀκόμη, ὅταν εὕρισκε φτωχοὺς τοὺς βοηθοῦσε ποικιλότροπα, δίνοντάς τους χρήματα καὶ ἄλλα ἀναγκαῖα εἴδη. Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἐντυπωσιακὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου ἦταν ἡ θεραπεία ἐνὸς τυφλοῦ, μὲ τὴ δύναμη καὶ πάλι τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ μας, τοῦ Χριστοῦ.
Οἱ θαυμαστὲς θεραπεῖες τοῦ Ἁγίου προκάλεσαν τὸ θαυμασμὸ τῶν κατοίκων τῆς Νικομήδειας, ἀλλὰ καὶ τὸ μίσος καὶ τὸ φθόνο τῶν ἄλλων ἰατρῶν τῆς πόλης. Οἱ τελευταῖοι κατάγγειλαν τὸν Παντολέοντα στὸν αὐτοκράτορα Μαξιμιανό, τὸν φοβερὸ αὐτὸ διώκτη τοῦ Χριστιανισμοῦ.
Ὁ Μαξιμιανὸς κάλεσε τὸν Ἅγιο στὰ ἀνάκτορα γιὰ νὰ ζητήσει ἐξηγήσεις. Ὁ Ἅγιος ὁμολόγησε μὲ θάρρος ὅτι εἶναι Χριστιανός. Ὁ αὐτοκράτορας στὴν ἀρχὴ προσπάθησε νὰ τὸν πείσει μὲ διάφορες κολακεῖες καὶ ὑποσχέσεις νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστὸ καὶ νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα. Ὁ Παντολέον ὅμως ἔμεινε πιστὸς καὶ ἀκλόνητος. Δὲν ἀρνήθηκε. Δὲν πρόδωσε τὸ Χριστό.
Ὁ αὐτοκράτορας ἐξαγριωμένος, διέταξε φοβερὰ βασανιστήρια, γιὰ νὰ κλονίσει τὸν Ἅγιο καὶ νὰ τὸν ἐξαναγκάσει νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα.
Οἱ στρατιῶτες τοῦ αὐτοκράτορα, ἄρχισαν νὰ τοῦ ξέουν τὴ σάρκα μὲ μαχαίρια καὶ νὰ καῖνε τὶς πληγὲς μὲ λαμπάδες. Ὁ Χριστός, ὅμως, ἦλθε σὲ βοήθεια τοῦ Ἁγίου καὶ τοῦ θεράπευσε τὶς πληγές, φωτίζοντάς τον μὲ ἀστραπές. Στὴ συνέχεια ἔβαλαν τὸν Παντολέοντα μέσα σὲ ἕνα καζάνι ποὺ ἔβραζε. Μὲ τὴ βοήθεια ὅμως καὶ πάλι τοῦ Θεοῦ ὁ Ἅγιος ἔμεινε σῶος καὶ ἀβλαβὴς καὶ ἡ φωτιὰ θαυματουργικὰ ἔσβησε. Ἀκολούθως βύθισαν τὸν Ἅγιο στὰ βάθη τῆς θάλασσας, ἀφοῦ ἔδεσαν στὸ λαιμό του μιὰ τεράστια πέτρα. Ὁ Χριστός, ὅμως, ἔκανε τὴν πέτρα πιὸ ἐλαφριὰ ἀπὸ φύλλο καὶ ἔδωσε στὸν Παντολέων τὴν δύναμη νὰ περπατᾶ πάνω στὰ νερά. Ἔτσι σῶος καὶ ἀβλαβής, βγῆκε στὴ στεριά. Στὴ συνέχεια ἔρριξαν τὸν Ἅγιο σὲ πεινασμένα ἄγρια θηρία. Ὅμως τὰ ζῶα, ἀντὶ νὰ τὸν κατασπαράξουν, ἔγλειφαν ἤρεμα καὶ εἰρηνικὰ μὲ τὴ γλώσσα τους τὰ πόδια του, κουνόντας τὶς οὐρές τους.
Ἔκπληκτος ἀλλὰ καὶ ἐξαγριωμένος ὁ ἡγέμονας, διατάσσει τὸν ἀποκεφαλισμὸ τοῦ Ἁγίου. Ὅμως, θαυματουργικῶς, τὸ ξίφος λυγίζει καὶ ἀντὶ αἷμα τρέχει γάλα. Λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ μαρτυρικὸ διὰ ἀποκεφαλισμοῦ θάνατο τοῦ Ἁγίου, ἀκούσθηκε φωνὴ ἀπ’ τὸν οὐρανό. Ἦταν ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ τοῦ ἔδωσε τὸ ὄνομα Παντελεήμων, ποὺ σημαίνει τὸν Ἅγιο ποὺ ὅλους τους βοηθᾶ καὶ τοὺς ἐλεεῖ ἀκόμη καὶ τοὺς ἐχθρούς του.
Τὸ Τίμιο Σῶμα τοῦ Ἁγίου τάφηκε μὲ τιμὲς ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς.
Ἡ ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμη του τὴν 27η Ἰουλίου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’.
Ἀθλοφόρε Ἅγιε καὶ ἰαματικὲ Παντελεῆμον, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Χάριν ἔνθεον εἰσδεδεγμένος, ῥῶσιν ἄφθονον ἀεὶ παρέχεις, καὶ ψυχῶν τε καὶ σωμάτων τὴν ἴασιν, τοῖς τῷ ἁγίῳ ναῷ σου προστρέχουσι, Παντελεῆμον ἐλέους θησαύρισμα. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. α’. Αὐτόμελον.
Μιμητὴς ὑπάρχων τοῦ ἐλεήμονος, καὶ ἰαμάτων τὴν χάριν παρ’ αὐτοῦ κομισάμενος, Ἀθλοφόρε καὶ Μάρτυς Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, ταῖς εὐχαῖς σου, τὰς ψυχικὰς ἠμῶν νόσους θεράπευσον, ἀπελαύνων τοῦ ἀεὶ πολεμίου τὰ σκάνδαλα, ἐκ τῶν βοώντων ἀπαύστως· Σῶσον ἡμᾶς Κύριε.
Μεγαλυνάριον.
Ρεῖθρα ἰαμάτων ὡς ἐκ πηγῆς, χάριτι θαυμάτων, βλύζει χρήζουσι δωρεάν, ὁ Παντελεήμων, ὁ πάνσοφος ἀκέστωρ· οἱ ῥώσεως διψῶντες, δεῦτε ἀρύσασθε. 

Ἅγιος Τυφλός ὁ Μάρτυρας
Γιατρεύτηκε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Παντελεήμονα, ὁμολόγησε τὸν Χριστὸ καὶ μαρτύρησε διὰ ξίφους.

Η Ὁσιομάρτυς Παρασκευή

H Αγία Παρασκευή γεννήθηκε σε ένα προάστιο της Ρώμης επί Αυτοκρατορίας Αδριανού. Γονείς της ήταν ο Αγαθόνικος και η Πολιτεία, που ήσαν θεοσεβούμενοι Χριστιανοί και οικονομικά εύποροι. Για πολλά χρόνια δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδί και τελικά απέκτησαν την Παρασκευή, μετά από πολλά χρόνια θερμής προσευχής. Η Αγία Παρασκευή μάλιστα γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή και έτσι αποφάσισαν να της δώσουν το όνομα της ημέρας που γεννήθηκε. Η ανατροφή της από μικρή ηλικία έγινε με βάση Χριστιανικά πρότυπα. Έτσι από μικρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερη κλίση προς το λόγο του ευαγγελίου και ξεχώριζε για τον ενάρετο βίο της. Παρότι το παρουσιαστικό της ήταν ιδιαίτερα θελκτικό και πολλοί εύποροι της εποχής είχαν ζητήσει την όμορφη Παρασκευή σε γάμο, αυτή αρνείτο, προτιμούσε την διακονία των γονιών της και των γειτόνων της, την προσήλωση στην προσευχή και τη μελέτη των Γραφών. Με το πέρασμα μάλιστα των ετών απέκτησε και σημαντική βιβλική κατάρτιση.
Σε ηλικία 20 ετών, η Αγία Παρασκευή έχασε τον πατέρα της. Αυτό στάθηκε σημαντικός παράγοντας στην εξέλιξη της πορείας της διότι πλέον ήταν μόνη και με αρκετά χρήματα ώστε να πραγματοποιήσει φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό έργο που ποθούσε. Έτσι εκποιεί όλη της την περιουσία σε φτωχούς και αφιερώνει το χρόνο της στην ανακούφιση των ασθενών. Δίνεται ολοκληρωτικά στην ιεραποστολή, διδάσκει σε σπίτια γυναίκες, μικρά παιδιά, διακονεί αδυνάτους, σπεύδει για τις ανάγκες τις εκκλησίας της Ρώμης. Μάλιστα με τον καιρό επέκτεινε τη δράση και σε γειτονικά χωρία και εκκλησίες. Πλησίαζε ιδίως νέες γυναίκες, προκαλούσε συζητήσεις, ομιλούσε για το Χριστό, το παράδειγμά Του. Γρήγορα όμως έφτασε στα αυτιά του Αυτοκράτορα Αντωνίνου οι δραστηριότητες της Παρασκευής, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί ενώπιόν του. Η σεμνή και όμορφη εμφάνιση της στον Αυτοκράτορα μάλιστα λέγεται πως τον εντυπωσίασε. Αλλά και η σύνεσή της, το θάρρος της και η διαύγεια πνεύματος έγιναν αντιληπτά από τον Αντωνίνο, ο οποίος δεν ήθελε να εφαρμόσει τα μέτρα του Ρωμαϊκού νόμου σε βάρος της, όπως ορίζονταν για τους Χριστιανούς. Δοκίμασε πολλές μεθόδους ιδιαίτερα κολακευτικές για γυναίκα, αλλά τελικά έμεινε αμετακίνητη στη θέση της.

Η Παρασκευή τελικά συνελήφθη και οδηγήθηκε σε τιμωρία βασανισμού μέχρι να ομολογήσει την αποστροφή της από το χριστιανισμό. Αρχικά της έθεσαν μια πυρακτωμένη περικεφαλαία στην κεφαλή της. Εν συνεχεία και αφού δε λύγισε, ρίχτηκε στην απομόνωση. Μια οπισθοχώρηση άλλωστε θα σήμαινε μεγάλη νίκη του Αυτοκράτορος και πλήγμα ιδιαίτερα στο γυναικείο Χριστιανικό πληθυσμό που θα έβλεπε τη θερμότερη εκπρόσωπό της να αλλαξοπιστεί. Αυτή όμως αντί να λυγίσει, θεώρησε εξαιρετικό χρόνο την απομόνωση για προσευχή. Μάλιστα το βράδυ άγγελος Κυρίου ενεφανίσθη ενώπιόν της και την ελευθέρωσε από τα δεσμά της. Η Παρασκευή ενώπιον του Αυτοκράτορα πλέον πάλι, έμεινε σταθερή, ο Αντωνίνος κατάλαβε πλέον το μάταιο της προσπάθειάς του και διέταξε σε βασανισμό μέχρι θανάτου. Έτσι την οδήγησαν ενώπιον ενός καζανιού που περιείχε καυτό λάδι. Όμως εδώ αναφέρεται από τον βιογράφο της μέγα σημείο. Πως ενώ εισήχθη στο θερμό λάδι, παρέμενε ανέπαφη. Όταν το άκουσε ο Αντωνίνος δεν πίστεψε σε κάτι τέτοιο και θέλησε ο ίδιος να διαπιστώσει το αληθές, όμως πλησιάζοντας το λέβητα τα μάτια του βλάφτηκαν, όταν η Παρασκευή του έριξε λίγο λάδι στα μάτια, με αποτέλεσμα να τυφλωθεί. Η Παρασκευή όμως με θαυματουργικό τρόπο θεράπευσε τα μάτια του. Έτσι μέχρι και σήμερα θεωρείται προστάτης των ματιών. Μετά το γεγονός ο Αντωνίνος άφησε ελεύθερη την Παρασκευή. Μάλιστα από το γεγονός αυτό και έπειτα ο Αντωνίνος διατήρησε θετική για τη εποχή στάση για τους χριστιανούς και για αυτό του δόθηκε το προσωνύμιο «Ευσεβής». Έτσι η Παρασκευή επέστρεψε στο έργο της κάτι που έδωσε πολύ δύναμη στη χριστιανική κοινότητα, ιδίως δε στις γυναίκες που στο πρόσωπό της έβλεπαν ένα σπουδαίο στήριγμα.
Όμως σύντομα τον Αντωνίνο διαδέχθηκε ο Μάρκος Αυρήλιος. Μέσα στους πρώτους χριστιανούς που συνέλαβε ήταν και η Παρασκευή. Ο ίδιος, έδωσε εντολή σε δύο έπαρχους να τη βασανίσουν. Ο ένας ονομαζόταν Ασκληπιός, ήταν αυτός που την έριξε σε χώρο που φυλάσσονταν φίδια, τα οποία όμως πέθαναν όταν την πλησίασαν. Ο Ασκληπιός ταράχτηκε, πιθανώς να γνώριζε και αυτά που οι χριστιανοί μεταξύ τους συζητούσαν ή ακόμα να ήξερε τα λεγόμενα για την ίδια τη Παρασκευή. Μετά τα γενόμενα ανέλαβε δράση ο έτερος έπαρχος ονόματι Ταράσιος. Αυτός όμως της απέκοψε την κεφαλήν και έτσι βρήκε τέλος η ζωή της Αγίας και μεγαλομάρτυρος Παρασκευής. Χριστιανοί περιμάζεψαν το λείψανό της και εν καιρώ το τοποθέτησαν στη βάση του θυσιαστηρίου. Η μνήμη της τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 26 Ιουλίου.

Πηγή: «Η Αγία Παρασκευή», Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής κ.κ.Ιγνάτιος, Εκδόσεις «Ο Σωτήρ», Αθήνα, 2005.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’.
Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασάμενη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν, εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ Ἀθληφόρε· ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τῇ Ἀθληφόρῳ οἱ πιστοὶ τὸν ὑμνητήριον
Παρασκευῇ δεῦτε συμφώνως ἀναμέλψωμεν·
Ἀπαστράπτει γὰρ τοῖς θαύμασιν ἐν τῷ κόσμῳ
Ἀπελαύνουσα τῆς πλάνης τὴν σκοτόμαιναν
Καὶ παρέχουσα πιστοῖς τὴν χάριν ἄφθονον
Τοῖς κραυγάζουσι, χαίροι Μάρτυς πολύαθλε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Ἐκκλησίας ἡ λαμπηδών, καὶ τῶν ἰαμάτων, πολυχεύμων ὄντως κρουνός· χαίροις προστασία, καὶ σεπτὴ οὐρανία, Παρασκευὴ θεόφρον, τῶν εὐφημούντων σε.

Στα Άγια χέρια του Πρώτου του Γένους, ''Ο Εκκλησιολόγος''

Του Αλέξανδρου Κ. Κολλιόπουλου
Με­τά α­πό αί­τη­μά μας, ο Οι­κου­με­νι­κός Πα­τριάρ­χης κ.κ. Βαρ­θολο­μαί­ος, ε­δέ­χθη σε α­κρό­α­ση τον εκ­δό­τη του “Εκ­κλη­σιο­λό­γου” κ. Α­λέ­ξαν­δρο Κολ­λιό­που­λο και την οι­κο­γέ­νειά του, την πε­ρα­σμέ­νη Δευ­τέ­ρα 21 Ιου­λί­ου το με­ση­μέ­ρι, στο Φα­νά­ρι.
Η συ­νά­ντη­ση αυ­τή, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε σε ε­γκάρ­διο κλί­μα και συ­νέ­πε­σε με τη συ­μπλή­ρω­ση του ε­βδό­μου έ­τους κυ­κλο­φο­ρί­ας του “Ε”.
Το τεύ­χος δε, της 20ης Ιου­λί­ου ΄14 (α­ριθ­μός φύλ­λου 369) ευ­λό­γη­σε ο Πρώ­τος του Γέ­νους.
Κα­τά την α­κρό­α­ση, αι­σθαν­θή­κα­με την πα­τρι­κή Του α­γά­πη, α­κού­σα­με τις στορ­γι­κές συμ­βου­λές Του, και γευ­τή­κα­με την α­βρα­μιαί­α φι­λο­ξε­νί­α Του.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας, αναφέρθηκε καταρχάς, στις πρόσφατες προαγωγές που έλαβαν χώρα στο Φανάρι. Μας εξέφρασε το ενδιαφέρον του για το πώς εξέλαβαν οι Πατρινοί την εκλογή του π. Μάξιμου Βγενόπουλου σε Μητροπολίτη Σηλυβρίας και του π. Ανδρέα Σοφιανόπουλου σε Μ. Αρχιδιάκονο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Από την πλευρά μας, μεταφέραμε στον Παναγιώτατο την ανείπωτη χαρά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου και του Ιερού Κλήρου, την ιδιαίτερη ανταπόκριση σύσσωμου του πατρινού τύπου στις δύο αυτές τιμητικές, για την πόλη μας, προαγωγές και τον ενημερώσαμε για το μεγάλο ενδιαφέρον και την παρουσία πολλών δεκάδων συμπολιτών μας στη χειροτονία του π. Μαξίμου.
Στη συνέχεια, η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το ρόλο που διαδραματίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε παγκόσμιο επίπεδο και τα αποτελέσματα των προσωπικών επαφών του κ. Βαρθολομαίου, με τους σημαντικότερους ηγέτες του πλανήτη.
Ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας μας ενημέρωσε πλήρως για τις προσπάθειες και τις επαφές που διενεργεί με στόχο την ανάδειξη και προώθηση των αιτημάτων του Οικουμενικού Θρόνου.
Πρώτα, αναφέρθηκε στις, ιστορικής σημασίας, πρωτοβουλίες που ανέλαβε καθ’ όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα.
Πιο συγκεκριμένα, στην Ιερά Σύναξη των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών και στις ιστορικές συναντήσεις με τον Πάπα Φραγκίσκο, στα Ιεροσόλυμα και στη Ρώμη.
Όσον αφορά τη σχέση του με τον Πάπα Φραγκίσκο ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «ταίριαξε η χημεία μας» και «υπάρχει ειλικρινής και αμοιβαία εκτίμηση».
Ο Παναγιώτατος στάθηκε ιδιαίτερα στη συνάντηση της Ρώμης, όπου πραγματοποιήθηκε η συμπροσευχή των δύο προκαθημένων, της Ορθόδοξης και Καθολικής Εκκλησίας, για την επίλυση του Μεσανατολικού, παρουσία του παλαιστινίου ηγέτη Μαχμούτ Αμπάς και του ισραηλινού προέδρου Σιμόν Πέρες.
Εξέφρασε όμως, τη βαθύτατη λύπη του για το γεγονός ότι η παραπάνω πρωτοβουλία δεν απέφερε καρπούς, καθώς οι εν εξελίξει συγκρούσεις και οι συνεχείς ισραηλινοί βομβαρδισμοί στη Λωρίδα της Γάζας, «μάραναν» το δέντρο ελιάς- σύμβολο ειρήνης - που φύτεψαν και οι τέσσερις ηγέτες στη Ρώμη.
Έπειτα, μας μίλησε για τις επαφές του με την γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, τόσο στο Φανάρι όσο και στο Βερολίνο.
Υπογράμμισε το ενδιαφέρον της κυρίας Μέρκελ για τα ζητήματα του Πατριαρχείου και τις γνώσεις που είχε πάνω σε αυτά.
Επίσης, εξήρε την καλή επικοινωνία που έχει με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και τον τούρκο Πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν.
Για τον τελευταίο επισήμανε τον θετικό του ρόλο στην επιστροφή τμήματος των μειονοτικών περιουσιών και την πραγματοποίηση βημάτων προς την εμπέδωση ενός πιο ανεκτικού περιβάλλοντος για το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Επίσης, αποτίμησε θετικά και τη σταδιακή στροφή του Λαϊκού Κόμματος της Τουρκίας σε πιο φιλελεύθερες πολιτικά θέσεις, πέρα από τους εθνικισμούς του παρελθόντος.
Σε ερώτησή μας για το θέμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, ο Πατριάρχης απάντησε ότι έχει λάβει πολλές υποσχέσεις υπέρ της επαναλειτουργίας, αλλά η τουρκική ηγεσία επιμένει να συνδέει αυτό το θέμα με την κατασκευή τζαμιού στην Αθήνα.
Αν και τα δύο θέματα είναι άσχετα μεταξύ τους, ο κ. Βαρθολομαίος είναι υπέρ της κατασκευής χώρου λατρείας για τους μουσουλμάνους, καθώς η θρησκευτική ελευθερία, ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και η ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους είναι βασικές αρχές του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Στο τέλος της συνάντησής, ο Παναγιώτατος μας δώρισε βιβλία σχετικά με το διαθρησκευτικό διάλογο, τη δράση του για το περιβάλλον και διάφορες συλλογές με επιλεγμένα κείμενά του.
Ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας καθόλη τη διάρκεια της συνομιλίας μας, ξεδίπλωσε το χάρισμα της απλότητας και της νηφάλιας σκέψης που τον χαρακτηρίζει.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος αποτελεί την ήρεμη εκείνη δύναμη η οποία γνωρίζει να κινείται σε παγκόσμιο επίπεδο προβάλλοντας το ορθόδοξο βίωμα και να αναδεικνύει όλα τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα που κατατρύχουν την ανθρωπότητα.
Παρά λοιπόν, τα περί του «τέλους της ιστορίας» θρυλούμενα, ας είμαστε βέβαιοι ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναλαμβάνει πρωτοβουλίες τόσο μεγάλου βεληνεκούς, οι οποίες παράγουν ιστορία και ανοίγουν νέους ορίζοντες.
ΠΗΓΗ:ΕΔΩ

Ο εφησυχασμός στο Βορειοηπειρωτικό ισοδυναμεί με προδοσία - Μητροπολίτης Πωγωνιανής και Κονίτσης Ανδρέας

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης 
Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και 
Κονίτσης κύριος ΑΝΔΡΕΑΣ 
έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις :
«Ως πρόεδρος του «Πανελληνίου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτικού Αγώνος» (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.) και πνευματικός Αρχηγός της «Συντονιστικής Φοιτητικής Ενώσεως Βορειοηπειρωτικού Αγώνος» (Σ.Φ.Ε.Β.Α.) , παρακολουθώ με πολλή αγωνία τα όσα συμβαίνουν, τελευταία, στην Ελληνική Κοινότητα της Βορείου Ηπείρου. Η Αλβανία, που δεν είχε ούτε έχει πραγματικές φιλικές σχέσεις με την Ελλάδα, αφού μέχρι τώρα δεν πέτυχε να αφελληνίση τους Βορειοηπειρώτες με τις διάφορες δόλιες μεθοδεύσεις της, θέλει τώρα - με πρόσχημα διοικητικές μεταρρυθμίσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση - να εξουθενώση την ελληνόψυχη Χειμάρρα, τους Ελληνοβλάχους και αρκετά Ελληνικά χωριά, στην παραμεθόριο με την Ελλάδα περιοχή.
Συγκεκριμένα, η Χειμάρρα πρόκειται να ενωθή με τον αμιγώς αλβανικό δήμο Vranisht, στο βόρειο μέρος της ιστορικής και αδούλωτης πόλεως, προφανώς για να πετύχη η Αλβανία τον εξαλβανισμό της, παρά την αντίδραση των Χειμαρριωτών, ενώ υπάρχει σχέδιο να αλλάξουν τα όρια μειονοτικών επαρχιών, ώστε κάποια χωριά τους να περιλαμβάνωνται σε άλλους μη μειονοτικούς δήμους, πάντοτε για τον ίδιο σκοπό. Τέλος, το κόμμα των «Τσάμηδων», που έχει πέντε (5) βουλευτές στην αλβανική Βουλή, ζητάει ο νέος δήμος Κονίσπολης, που πρόκειται να δημιουργηθή, να μετονομασθή σε «Δήμο Τσαμουριάς», στον οποίο θα ενταχθούν και ωρισμένα αμιγώς Βορειοηπειρωτικά χωριά. Και όλα αυτά τώρα, που η Αλβανία με τις ενέργειες της Ελλάδας, έχει αποκτήσει το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση χώρας.
Για όλες αυτές τις, αυτόχρημα απαράδεκτες και εχθρικές προς τους Βορειοηπειρώτες και την Ελλάδα, μεθοδεύσεις, διαμαρτύρομαι εντονότατα. Είναι, βέβαια, ελπιδοφόρο το γεγονός, ότι σύσσωμη η ηγεσία της Βορείου Ηπείρου διαμαρτύρεται για τις αλβανικές δολιχοδρομίες. Και μακάρι να καταλάβη ότι «η ισχύς εν τη ενώσει», παραμερίζοντας τις οποιεσδήποτε αντιθέσεις, αφού ο κίνδυνος βρίσκεται «ante portas». Έχει, όμως, χρέος εθνικό και η Ελληνική Κυβέρνηση και, μάλιστα, το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, να αντιδράση αποφασιστικά και μεθοδικά, ώστε να μην περάση η αφόρητη και μισελληνική αυτή απόφαση της γείτονος. Τα γεγονότα, που τρέχουν σαν χιονοστιβάδα δεν επιτρέπουν κανένα εφησυχασμό, ο οποίος ισοδυναμεί με προδοσία. Πάνω και πέρα από τα οικονομικά ζητήματα, προέχει η σωτηρία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού».
ΠΗΓΗ: εδώ
Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Χρειαζόμαστε την οικογένεια; Υπάρχει κρίση στο θεσμό του γάμου;


Για αιώνες, ο γάμος ήταν συνυφασμένος με την νόμιμη σεξουαλική ικανοποίηση. Αλλά, αυτή έχει, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο, προ πολλού αποσυνδεθεί από το γάμο, με τη λεγόμενη σεξουαλική επανάσταση. Έτσι, σήμερα μπορεί να επιδιώκεται αυτόνομα, χωρίς να απαιτεί καν την δημιουργία οικογένειας. 
Το γεγονός αυτό, με τη σειρά του εμφάνισε μια σειρά από δυσμενείς συνέπειες. Και συγκεκριμένα: επέφερε μείωση των γεννήσεων, στοιχείο το οποίο αδυνατίζει την οικογένεια.
Η αυτονόμηση της σεξουαλικότητας από τον γάμο, καθυστερεί ηλικιακά το γεγονός του γάμου, με αποτέλεσμα να επιδεινώνει αλυσιδωτά το δημογραφικό πρόβλημα. 
Μια άλλη ανάγκη, που ικανοποιεί ο γάμος ,είναι η συντροφικότητα. Σήμερα, πολλοί συνάνθρωποί μας δεν θεωρούν απαραίτητο, να κάνουν γάμο, για το σκοπό αυτό. Η συντροφικότητα εξυπηρετείται για κάποιους με περιστασιακές σχέσεις, και για άλλους με συμβίωση χωρίς γάμο και δεν απαιτεί καν δέσμευση. 
Έτσι, υποσκάπτεται ο θεσμός της οικογένειας, γιατί αυξάνεται η πιθανότητα να διαλυθεί μια τέτοια σχέση, και μειώνονται οι πιθανότητες να αποκτηθούν παιδιά από περιστασιακές σχέσεις ή από συμβίωση. 
Θεμελιώδες κίνητρο της συντροφικότητας, ο έρωτας, αλλά όπως αντιτείνουν κάποιοι σήμερα μπορεί να βρεθεί και στη ολοένα εξαπλούμενη ομοφυλοφιλία. Η αύξηση του αριθμού των ομοφυλοφίλων μειώνει τον αριθμό των γάμων. 
Σαν σύνοψη των παραπάνω, τίθεται το ερώτημα, που υποβάλλουν όλο και συχνότερα οι νέοι άνθρωποι, με ειλικρινή απορία «Γιατί να παντρευτούμε; Ή, αν παντρευτούμε γιατί να κάνουμε παιδιά; Ή, αν κάνουμε παιδιά γιατί οπωσδήποτε με την σύντροφό μας;». Τρία καυτά ερωτήματα, τα οποία θέτουν υπό σοβαρή δοκιμασία την οικογένεια, όπως την γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Πολύ συχνά βέβαια, κάτω από αυτά τα ερωτήματα, υποκρύπτονται κακές εμπειρίες από τη γονεϊκή οικογένεια, οι οποίες φυσικά αποθαρρύνουν τον γάμο. Συνέβησαν βέβαια σαρωτικές αλλαγές, στο διάβα των χρόνων, που επέδρασαν δραματικά στην φυσιογνωμία της οικογένειας. 
Την αγροτική εργασία, αντικατέστησε η απασχόληση κάθε μέλους της οικογένειας σε διαφορετική εργασία. Η φροντίδα των ηλικιωμένων ανατέθηκε στις ασφάλειες ζωής, στους οίκους ευγηρίας, στις οικιακές βοηθούς. Συνεπώς, δεν υπάρχει πια το «γηροκόμι» σαν λόγος τεκνογονίας. 
Η απόκτηση παιδιών είναι δυνατή πλέον με εξωσωματικές τεχνικές, χωρίς καν την ανάγκη συντρόφου. Η τεχνολογία εξαλείφει το άγχος να προλάβει κανείς την γόνιμη ηλικία, επομένως δεν βιαζόμαστε.
Ακόμα, το επιχείρημα ότι μόνο μέσα στην οικογένεια ανατρέφονται σωστοί άνθρωποι, κι αυτό έχουν προσπαθήσει να το ανατρέψουν, με διάφορους εναλλακτικούς τρόπους οικογένειας.
Αν όλα αυτά μας φαίνονται μακρινά ή τραβηγμένα, φαίνεται πως η ρουτίνα του καθημερινού μας αγώνα, ή η μη πληροφόρησή μας, μάς έχουν κρατήσει μακριά από την αιχμή των εξελίξεων. 
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, η οικογένεια πλήττεται από όλες τις διαχρονικές αλλαγές και τα πανανθρώπινα προβλήματα. Η ανεργία φέρνει τη φτώχεια στην οικογένεια και όχι σπάνια, την ψυχολογική αχρήστευση του αρχηγού της. Η ενδοοικογενειακή βία, η σωματική και σεξουαλική κακοποίηση, η κάθε είδους εξάρτηση επιβουλεύονται την ακαιρεότητα της οικογένειας.
Η άλογη χρήση της τηλεόρασης και του διαδικτύου επιφέρει την αποξένωση και την ψυχρότητα στις ανθρώπινες σχέσεις, οδηγεί σε εμπορευματοποίηση του συναισθήματος, και δρα διαλυτικά επάνω στον ιστό της οικογένειας. 
Η μοιχεία, στις μέρες μας, διευκολύνεται και προωθείται με άπειρους τρόπους. Μερικές από αυτές τις σχέσεις, ξεκίνησαν σαν περιστασιακά παιχνίδια στο διαδίκτυο για να καταλήξουν σε διάλυση της οικογένειας και σύναψη νέου γάμου.  
Ακόμη και εκείνοι που επεμβαίνουν, με σκοπό να αποτρέψουν τη ρήξη ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας (γονείς, συγγενείς και φίλοι) συχνά κάνουν περισσότερο κακό από καλό, παρά τις καλές τους προθέσεις. Άλλοτε κάνουν τον δάσκαλο αφ’ υψηλού, και χωρίς κατανόηση, άλλοτε ενεργούν άθελά τους διχαστικά, και άλλοτε έχουν ιδιοτελή κίνητρα εξουσίας και ελέγχου πάνω στα μέλη της συγγενικής ή φιλικής τους οικογένειας. 
Το δύσκολο είναι να υπάρξει σωστή οικογένεια. Το μόνο εύκολο είναι να πληγωθεί βαριά, απ’ όσα αναφέραμε, και δεν είναι και λίγα!
ΠΗΓΗ: εδώ

Οἱ Χριστιανοί ὀφείλουν νά μήν ἐπιδίδωνται σέ κοσμικές φροντίδες

Οἱ Χριστιανοί ὀφείλουν νά μήν ἐπιδίδωνται σέ κοσμικές φροντίδες
Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

Οἱ Χριστιανοί ὀφείλουν νά μήν ἐπιδίδωνται σέ κοσμικές φροντίδες καί φαγητά καί ποτά, οὒτε νά ἀμελοῦν καί νά κοιμοῦνται, ἀλλά ὀφείλουν νά εἶναι πάντα ξυπνητοί καί ἓτοιμοι, προσμένοντας τήν ὣρα τοῦ θανάτου καί τῆς κρίσεως τοῦ Θεοῦ.
Ἂς εἶσθε ἓτοιμοι, ὦ μαθητές μου, διότι δέν γνωρίζετε ποιά ὣρα πρόκειται νά ἒλθη ὁ Κύριός σας. Ξέρετε ὃτι, ἂν ὁ νοικοκύρης γνώριζε ποιά ὣρα τῆς νύκτας ἒρχεται ὁ κλέφτης θά καθόταν ξυπνητός καί δέν θά ἂφηνε τόν κλέφτη νά σκάψη τό σπίτι του καί νά μπῆ μέσα. Γι’ αὐτό καί σεῖς νά εἶσθε ἓτοιμοι πάντοτε καθώς τἠν ὣρα πού δέν προσμένετε, ἒρχεται ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή ἐγώ [Ματθ. 24, 42-44]. 
Σέ ὃλους σας λέω, νά εἶσθε σέ ἓτοιμότητα [Μάρκ 13,3]. Άγρυπνῆτε καί προσεύχεσθε, γιά νά μήν μπῆτε σέ πειρασμό. Τὀ πνεῦμα καί ἡ ψυχή σας εἶναι πρόθυμη, ἀλλά ἡ σάρκα καί τό κορμί εἶναι ἀσθενές καί ἀδύνατο [Μάρκ. 14, 38]. Ἂς εἶναι ἡ μέση σας περιζωσμένη, δηλαδή ἂς εἶσθε ἓτοιμοι καί τά λυχνάρια σας ἂς καῖνε, δηλαδή ὁ νοῦς σας καί ἡ καρδιά σας ἂς εἶναι ἂγρυπνα καί γίνετε ὃμοιοι μέ ἐκείνους τούς δούλους, πού περιμένουν τούς ἀφέντες τους πότε νά γυρίσουν ἀπό τούς γάμους, ὣστε ὃταν ἒλθη ὁ ἀφέντης τους καί κτυπήση τήν πόρτα, ἀμέσως νά τοῦ ἀνοίξουν νά μπῆ. Καλότυχοι εἶναι ἐκεῖνοι οἱ δούλοι, τούς ὁποίους, ὃταν ἒλθη ὁ ἀφέντης τους, θά τούς βρῆ ξυπνητούς [Λουκ. 12,35-37]. Προσέχετε τόν ἑαυτό σας, βαρυπλακωθῆ ἡ καρδιά σας καί ὁ νοὒς σας ἀπό τή μέθη καί τίς βιοτικές φροντίδες καί ξαφνικά ἒλθη σ’ ἐσᾶς ἡ ἡμέρα ἐκείνη τῆς κρίσεως. Διότι σάν παγίδα καί μαγγανία θά πιάση αἰφνιδιαστικά ὃλους τούς ἀνθρώπους πού κατοικοῦν πάνω στή γῆ. Άγρυπνεῖτε λοιπὀν πάντοτε παρακαλεῖτε τόν θεόν νά γλυτώσετε ἀπό ὃλα αὐτά τά φοβερά, πού θά γίνουν τότε καί νά παρασταθῆτε μπροστά στόν Υἱό τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή μπροστά σέ ἐμένα [Λουκ. 21.34-36]. Τώρα εἶναι ἡ ὣρα νά σηκωθοῦμε ἀπό τόν ὓπνο τῆς ἀμέλειας, ἀδελφοί. Ἐπειδή τώρα εἶναι πιό κοντἀ σ’ ἐμᾶς ἡ σωτηρία, παρά τότε πού πιστέψαμε. Ἡ νύκτα τῆς παρούσας ζωῆς κοντεύει νά περάση, ἡ μέρα τῆς κρίσεως κοντεύει νά ἒλθη [Ρωμ. 13,11]. Σήκω ἀπό τόν ὓπνο, Χριστιανέ, ἐσύ πού κοιμᾶσαι καἰ ἀναστήσου ἀπό τούς νεκρούς καί θά σέ φωτίση ὁ Χριστός, πού εἶναι ὁ νοητός ἣλιος [Ἐφεσ. 5,14]. Ἄς μήν κοιμώμαστε λοιπόν ὁπως οἱ ἀλλοι, ἀλλά ἂς ἀγρυπνοῦμε καί ἂς εἲμαστε προσεκτικοί. Διότι ἐκεῖνοι πού κοιμοῦνται, τή νύχτα κοιμοῦνται, καί ἐκεῖνοι πού μεθοῦν, τή νύχτα μεθοῦν. Ἐμεῖς ὃμως οἱ Χριστιανοί μέ τό νά εἲμαστε τέκνα τῆς ἡμέρας καί τοῦ φωτός ἂς εἲμαστε ἂγρυπνοι καί προσεκτικοί [Α’ Θεσσαλ. 5,6-8]. Μή σβήνεται μέ τήν ἀμέλεια τό πνεῦμα, δηλ. τό πνευματικό χάρισμα πού ἒχετε [Α΄ Θεσσαλ. 5,19]. Νά γίνεσθε ἐπιμελεῖς κατά τήν προθυμία καί τήν φροντίδα, ζεστοί κατά τό πνεῦμα καί ὑπηρετῶντας τόν Κύριο [Ρωμ. 12,11]. Ζήσατε μέ ἀπολαύσεις στήν γῆ καί σπαταλήσατε καί θρέψατε τά σώματά σας, σάν τά ζῶα, πού τρέφουν οἱ ἂνθρωποι, μέ σκοπό νά τά σφάξουν [Ἰακ.5,5]. Νά ἒχετε προσοχή καί νά ἀγρυπνῆτε, διὀτι ὁ ἐχθρός σας διάβολος, περπατεῖ σάν θυμωμένο λιοντάρι καί ζητεῖ νά καταβροχθίση κάποιον άπό ἐσᾶς, πού ἀντιστέκεσθε στέρεοι μέ τήν πίστι [Α΄ Πἐτρ. 5,8] Νά γίνης ἂγρυπνος... διότι ἂν δέν άγρυπνῆς θά ἒλθω ἐναντίον σου [Άποκ. 3,2].

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, Χριστοήθεια τῶν Χριστιανῶν
ΠΗΓΗ:εδώ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
21-7-2014
H ΠΑΤΡΑ ΕΤΙΜΗΣΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Τήν Κυριακή 20 Ἰουλίου 2014, στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν, ἐτελέσθη Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία καί ἱερό Μνημόσυνο, ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν εὐκλεῶς ἀγωνισαμένων καί ἡρωικῶς πεσόντων ἀδελφῶν μας Κυπρίων Ἑλλήνων καί Ἑλλαδιτῶν, κατά τήν βάρβαρη εἰσβολή τῶν Τούρκων στήν Μεγαλόνησο στίς 20 Ἰουλίου 1974, ὡς καί γιά ὅλους τούς Κυπρίους πού μαρτυρικῶς ἐτελειώθησαν καί μύρια βάσανα ὑπέστησαν ἀπό τούς κατακτητές.
Στήν Θεία Λειτουργία συλλειτούργησαν οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ.κ. Εὐστάθιος καί Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σπάρτης ὡμίλησε κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας γιά τήν μεγάλη προσωπικότητα τοῦ Προφήτου Ἠλιού, ἐνῷ στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν ὡμίλησε γιά τήν Κυπριακή τραγωδία καί τό μεγάλο ἔγκλημα πού συνετελέσθη καί συντελεῖται στήν μαρτυρική Κύπρο, μέ τήν ἀνοχή τῶν μεγάλων δυνάμεων, χωρίς δυστυχῶς νά εὑρίσκεται ἡ λύση τοῦ ἐπιθυμητοῦ γιά τήν ἀπαράδεκτη αὐτή κατάσταση.
Ἀκολούθησε ἡ τέλεση ἱεροῦ Μνημοσύνου γιά τά θύματα τῆς Κυπριακῆς τραγωδίας καί στό τέλος, σέ ἔντονα φορτισμένο συγκινησιακά κλῖμα, ἐψάλη ὁ Ἐθνικός μας Ὕμνος.
Ἡ ἐκδήλωση συνδιοργανώθηκε ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν καί τά Κυπριακά Σωματεῖα καί Συλλόγους Πατρῶν καί Ἀχαΐας, καί συμμετεῖχαν σέ αὐτή οἱ τοπικές Ἀρχές, Ἐκπρόσωποι φορέων καί πλῆθος Λαοῦ.
Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

ΚΥΠΡΟΣ 1974-2014: ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗΣ

ΚΥΠΡΟΣ 1974-2014: 
ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗΣ
Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου

«Σκοτῶστε μας καί γράψετε κι’ ἐμᾶς τόν σκοτωμόν μας.
Μά τοῦτοι οὗλ’ οἱ σκοτωμοί, ἔν οὗλοι γιά κακόν σας».
(Βασίλης Μιχαηλίδης)
Σαράντα χρόνια πέρασαν ἀπό τήν 20ή Ἰουλίου 1974, τήν θλιβερή ἡμέρα πού τό βάρβαρο πόδι τοῦ «Ἀττίλα» πάτησε τά ἁγιασμένα χώματα τῆς Κύπρου καί αἱματοκύλησε τό ὄμορφο Ἑλληνικό νησί, ἐξ αἰτίας τῶν ὑποχθονίων σχεδίων τῶν μισελλήνων ξένων δυνάμεων, ἀλλά καί τῶν λαθῶν τῶν ἡμετέρων, ὅπως εἶναι ἡ διχόνοια, πού πάντοτε ὡδήγησε τό Ἔθνος μας σέ ὀδυνηρές περιπέτειες.
Ἔσφαξαν, κρέμασαν, βίασαν, σκότωσαν μέ ὅποιο ἄλλο τρόπο, καί ὡδήγησαν στήν σκλαβιά τούς ἀδελφούς μας Κυπρίους τοῦ βορείου τμήματος τῆς νήσου. Ἔκαναν πρόσφυγες τούς σεμνούς καί τίμιους ἀδελφούς μας, πού ἐπί αἰῶνες κατοικοῦσαν τό πανέμορφο νησί. Ἀπολογισμός... 200.000 πρόσφυγες, 4.000 νεκροί, 1619 ἀγνοούμενοι.
Ρήμαξαν τίς Ἐκκλησιές καί ξεθεμέλιωσαν Προσκυνήματα, ἔκαψαν Μοναστήρια καί μετέτρεψαν Ἁγιάσματα, σέ σταύλους, ἀποθῆκες, κέντρα διασκεδάσεως καί ἁμαρτίας, ἀκόμη καί σέ δημόσια οὐρητήρια.
Σαράντα χρόνια μετά, παραμένει σκλαβωμένο τό ὡραιότερο μέρος τῆς μεγαλονήσου Κύπρου καί οὐδεμία δικαίωση ἐπῆλθε γιά τά φοβερά ἐγκλήματα, τά ὁποῖα ἔλαβαν χώρα εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων Κυπρίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, καί δή εἰς βάρος τοῦ ἀμάχου πληθυσμοῦ τῶν ἡλικιωμένων, τῶν γυναικῶν καί τῶν μικρῶν παιδιῶν. Ὅλα διεπράχθησαν μέ αἰσχίστης μορφῆς βαρβαρότητα, τῇ ἀνοχῇ τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, οἱ ὁποῖες ἐκώφευσαν, ἤ μᾶλλον ὑπέθαλψαν τό μεγίστης αἰσχύνης, γιά τήν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη, φρικῶδες ἔγκλημα πού συνετελέσθη στό νησί τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα.
Φρικωδέστερο ὅλων εἶναι τό ἔγκλημα τῶν ἀγνοουμένων, οἱ ὁποῖοι ὡδηγήθηκαν σέ τόπους ἀγνώστους, χωρίς ποτέ νά πληροφορηθῇ κάποιος γιά τήν τύχη τους. Ἔφυγαν οἱ γονεῖς τους μέ τόν ἀβάσταχτο πόνο καί καϋμό, κρατῶντας στό στῆθος τους τήν φωτογραφία τῶν παιδιῶν τους. Ζοῦν ἀκόμη μέ τήν ἀγωνία οἱ γυναῖκες, τά παιδιά τους καί τά ἀδέλφια τους.
Σαράντα χρόνια μετά τήν Τουρκική εἰσβολή, φέρομε στό νοῦ μας, τούς ἥρωες τοῦ Ἀπελευθερωτικοῦ Ἀγῶνος τοῦ 1955-1959. Νοερά βρισκόμαστε μαζί μέ τούς Κυπρίους ἀδελφούς μας στό βουνό τοῦ Μαχαιρᾶ καί δάκρυ τιμῆς προσφέρομε στόν σταυραετό τῆς λευτεριᾶς, τόν λεβεντόψυχο, τόν «ὡς χρυσόν ἐν χωνευτηρίῳ» δοκιμασθέντα, τόν ἡλιοπρόσωπο, τόν μάρτυρα Γρηγόρη Αὐξεντίου, καί ἀκοῦμε τήν μάνα τοῦ ἥρωα νά λέγῃ στό παιδί της:
«Ξύπνα Γληόρη μου νά δῇς πού κόντεψεν ἡ νίκη...»
Καί μέ τήν περηφάνεια ἡρωίδος μάνας Ἑλληνίδος, νά καυχᾶται γιά τόν λεβέντη γυιό της:
«Χαλάλιν τῆς πατρίδος μου ὁ γυιός μου, ἡ ζωή του,
τζι’ ἀφοῦ ἔν παραδόθηκεν
τζι’ ἔμεινεν τζιαί σκοτώθηκεν,
ἄς ἔσιῃ τήν εὐτζιήν μου».
Σαράντα χρόνια μετά τήν τραγωδία τοῦ 1974, προσκυνοῦμε στά «Φυλακισμένα Μνήματα» τά ἅγια χώματα, πού κλείνουν μέσα τους τά ἱερά καί περήφανα κόκκαλα τῶν παλληκαριῶν τῆς Ε.Ο.Κ.Α., πού ἀγωνίστηκαν ἐνάντια στήν Ἀγγλική τυραννία, καί τούς βλέπομε μέ τῆς ψυχῆς μας τά μάτια, μέ πρῶτο τό παλληκάρι μέ τό ἀγέρωχο παράστημα, τόν ἥρωα μαθητή, τόν ὀλίγα μέν ἔτη ζήσαντα, τήν δέ Κύπρον καί τόν κόσμον ὅλον, ἡρωισμῷ πλουτήσαντα, τόν Παλληκαρίδη δηλαδή, τόν δεκαοχτάχρονο Εὐαγόρα... τούς βλέπομε λοιπόν, 
«Νά χαιρετοῦν τόν ἥλιο καί τήν ξαστεριά,
νά χαιρετοῦν τήν ἄνοιξη καί τήν ἐλευτεριά,
μέσα ἀπό τῆς ἀγχόνης τό βαρύ σχοινί,
μέσα ἀπό τοῦ θανάτου τήν καταπακτή». 
Καί παρακάτω, βαδίζοντας στά χνάρια ἐκείνων, ἀναπαύονται ἥσυχα, γαλήνια, μέ μιά κραυγαλέα σιωπή, τά παλληκάρια πού ἔπεσαν τό 1974, ὑψώνοντας στήν Μακεδονίτισσα τύμβο ἀγάπης γιά τήν Πατρίδα καί στήνοντας τρόπαια προσφορᾶς καί θυσίας γιά τήν λευτεριά τῆς Κύπρου.
Παρηγοριά μας τοῦ Κύπριου ποιητή τά λόγια:
«Ἤτουν βουλή ’πού τόν Θεόν γιά νά γενῇ κι’ ἐγίνην...
Σκοτῶστε μας καί γράψετε κι’ ἐμᾶς τόν σκοτωμόν μας.
Μά τοῦτοι οὗλ’ οἱ σκοτωμοί, ἔν οὗλοι γιά κακόν σας».
Σαράντα χρόνια μετά, μέ πόνο ψυχῆς καί δάκρυα στά μάτια, ἀσπαζόμαστε τίς πλάκες τῶν μαρτυρικῶν τάφων καί μνημείων, τούς σταυρούς, τά ἰκριώματα καί τίς ἀγχόνες τῶν πολλῶν καί δόξῃ ἠγλαϊσμένων, τῶν εὐκλεῶν ἡρώων τῆς Κύπρου μας, μεταξύ τῶν ὁποίων σήμερον χαίρονται πολλά Πατρινόπουλα καί Ἀχαιῶν ἀγωνιστῶν πληθύς. Τούς τάφους αὐτῶν γονυπετεῖς προσκυνοῦμε καί τούς ἀγωνιστάς μακαρίζομε. Κατασπαζόμεθα τά ἡρωικά παιδιά μας, τόν ὑπολοχαγό Νικόλα Κατούντα, τόν ἡρωικό δεκανέα Χρῖστο Γρίβα, τόν Χρῖστο Γκαβό, τόν Κωνσταντῖνο Ἀντωνόπουλο, τόν Γιώργη Μαρτζάκλη, τόν Ἀλέξη Χριστόπουλο καί ὅσους ἄλλους, πού τά ἀδέλφια τους στήν Πάτρα, περήφανα τούς κλαῖνε ἤ τούς καρτεροῦν μέ πόνο, ἐπαναλαμβάνοντας μέ σεμνή ὑπερηφάνεια: 
«Πάντοτε νά τόν καρτερῇς ἐκεῖνον πού σοῦ λείπει».
Ἀπό τόν Ναό τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου τῶν Πατρῶν καί ἐνώπιον τῆς ἁγίας του Κάρας καί τοῦ Σταυροῦ τοῦ Μαρτυρίου του, ἐμεῖς οἱ Πατρινοί τοῦ σήμερα, διαβεβαιοῦμε τούς ἀδελφούς μας Κυπρίους, ὅτι ὁ ἴδιος παλμός ὑπάρχει στίς καρδιές μας μέ ἐκεῖνον πού δονοῦσε τίς καρδιές τῶν νέων, πού τό 1955 ξεχύθηκαν στούς δρόμους τῆς Ἀχαϊκῆς πρωτευούσης σάν ἕνα ποτάμι λευτεριᾶς, διατρανώνοντας τήν Ἑλληνικότητα τῆς Κύπρου καί τήν ἀπόφασή τους νά θυσιασθοῦν γιά τήν ἐλευθερία της. 
Ποιός μπορεῖ νά λησμονήσῃ τίς παλλαϊκές συγκεντρώσεις, μέ ἐπικεφαλῆς τήν ἡγεσία τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί πρωτοπόρα τά νειάτα τῶν Πατρῶν, πού μέ ἐθνικό παλμό καί σφρίγος ἀγωνιστικό ἔδωσαν μαρτυρία ὑπέρ τῶν δικαίων τῆς Κύπρου μας;
Τόν παρελθόντα Ὀκτώβριο, κατόπιν αἰτήματος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, συνωδεύσαμε τήν χαριτόβρυτο Κάρα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου στήν Κύπρο, ὅπου πλήθη Λαοῦ, μέ ἐπικεφαλῆς τήν Ἐκκλησιαστική καί Πολιτική Ἡγεσία, ὑπεδέχθησαν τόν Πρωτόκλητο Ἀπόστολο τοῦ Κυρίου. 
Ἐκεῖ μᾶς ἐδόθη ἡ εὐκαιρία, νά διακηρύξωμε τήν διαρκῆ ὑποστήριξη τοῦ Πατραϊκοῦ Λαοῦ πρός τούς Κυπρίους ἀδελφούς μας, τήν ἀγάπη μας γιά τήν Κύπρο καί τήν συμπαράστασή μας στόν ἱερό ἀγῶνα γιά τήν ἐπανένωσή της καί τήν ἀπελευθέρωση τοῦ σκλαβωμένου τμήματός της.
Μᾶς ἐδόθη ἐπίσης ἡ εὐκαιρία νά περπατήσωμε στόν κατεχόμενο καί αἱματοβαμμένο τόπο, νά δοῦμε τίς ρημαγμένες Ἐκκλησιές καί τά κατεστραμμένα Ἱερά Θυσιαστήρια. Νά προσκυνήσωμε, κάτω ἀπό τό ἄγρυπνο βλέμμα τοῦ Τούρκου κατακτητή, στό σκλαβωμένο Μοναστήρι τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων, στήν μαρτυρική «Χερσόνησο τῶν Ἁγίων», στήν Καρπασία, καί νά συνομιλήσωμε μέ τόν ἥρωα Παπα-Ζαχαρία καί τούς ἐναπομείναντες ἐγκλωβισμένους, πού ἀρνοῦνται πεισματικά νά ἐγκαταλείψουν τόν δικό τους ἁγιασμένο τόπο. Ἀλήθεια, τούς θαυμάζει κανείς, γιατί δέν ἀνταλλάσσουν τό σέβας τους στά ἱερά καί τά ὅσια καί τήν ἀγάπη τους στήν Πατρίδα ἀντί πινακίου φακῆς.
Ἐμεῖς σήμερα ἀπό τήν Πάτρα, διακηρύττομε ὅτι ἀποτελεῖ ἐντροπή γιά τόν κόσμο (δέν θά εἴπω τόν πολιτισμένο) ἡ μή ἐπίλυση τοῦ χρονίζοντος, ὡς μή ὤφελεν, προβλήματος τῆς Κύπρου, πού προβάλλει ὡς ἐπικίνδυνο μελάνωμα στό σῶμα τῆς ἀνθρωπότητος.
Δέν ἦτο ποτέ δυνατόν νά φαντασθῇ κανείς, ὅτι ἐνῷ ἔχομε περάσει στήν δεύτερη δεκαετία τοῦ 21ου αἰῶνος, θά ἐφαρμόζωνται ἀκόμη τακτικές ἀδικίας καί βαρβαρότητος εἰς βάρος ἑνός πολιτισμένου Λαοῦ, ὁ ὁποῖος εἰς οὐδέν ἔπταισεν, ὥστε νά ὑφίσταται μυρίας ταλαιπωρίας καί πολυώδυνα βάσανα.
Ἀδελφοί μας Κύπριοι, ὅσοι κοσμεῖτε μέ τήν ὡραία παρουσία σας τήν πόλη τοῦ Πρωτοκλήτου, καί οἱ ἐν τῇ μαρτυρικῇ Κύπρῳ ζῶντες καί πεισματικῶς καί ἑλληνοπρεπῶς ἀγωνιζόμενοι γιά τά δίκαια τῆς Πατρίδος σας, τῆς Κύπρου μας, καί ὅσοι εἰς ὅποιο μέρος τῆς γῆς εὑρίσκεσθε, μᾶς συγκινεῖτε μέ τήν προσήλωσή σας στά ἅγια τοῦ Γένους μας καί τῆς ἐνδόξου Φυλῆς μας. 
Ὁ ἀγώνας σας θά ἐπιφέρῃ καρπούς, ἀφοῦ ποτίζετε μέ συνέπεια τό δένδρο πού εὐσκιόφυλλο θά δροσίσῃ τά παιδιά σας, στά ὁποῖα παραδίδετε τήν ἱερά παρακαταθήκη καί σκυτάλη τῶν ἱερῶν ἀγώνων. Θαυμάζομε τήν γεμάτη ἡρωισμό καρδιά σας καί ἑνώνομε τά δάκρυά μας καί τίς προσευχές μας μέ τά δικά σας πονεμένα δάκρυα καί τίς θερμές πρός τόν Θεόν εὐχές καί λιτές σας, γιά τήν λευτεριά τῆς κατεχομένης Κύπρου, γιά τήν δικαία ἐπίλυση τοῦ Κυπριακοῦ ζητήματος.
Στό διάβα τῶν αἰώνων τό Γένος μας πολλά ὑπέστη, ὅμως ποτέ δέν ἐλύγισε. Αὐτή ἡ ἀλήθεια ἔγινε τραγούδι καί ἀπάντηση στούς βαρβάρους, πού κατά καιρούς ἠθέλησαν νά συλήσουν τά ὅσια καί ἱερά μας:
«Τήν Ρωμηοσύνη μήν τήν κλαῖς,
ἐκεῖ πού πάει νά σκύψῃ,
μέ τό σουγιά στό κόκκαλο,
μέ τό λουρί στό σβέρκο,
νά τη πετιέται ἀπό ’ξαρχῆς
κι’ ἀντριεύει καί θεριεύει
καί καμακώνει τό θεριό
μέ τό καμάκι τοῦ ἥλιου». (Γιάννης Ρίτσος)
Ἐξ ἄλλου εἶναι νωπή καί θά παραμένῃ πάντοτε ἐπίκαιρη ἡ φωνή τοῦ ἀοιδίμου ἐθνομάρτυρος Ἀρχιεπισκόπου Κυπριανοῦ (†1821), πού ἔρχεται ἀπό τό βάθος τοῦ χρόνου, ποιητικά διασκευασμένη ἀπό τόν ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη:
«Ἡ Ρωμηοσύνη ἔν φυλή συνότζιαιρη τοῦ κόσμου.
Κανένας δέν εὑρέθηκε γιά νά τήν ἰξιλείψῃ.
Κανένας γιατί σιέπει την πού τἄψη ὁ Θεός μου.
Ἡ Ρωμηοσύνη ἔν νά χαθῇ ὅντας ὁ κόσμος λείψῃ.
Σφάξε μας οὕλους κι’ ἄς γενῇ τό γαῖμαν μας αὐλάκιν,
κάμε τόν κόσμον μακελλειόν καί τούς Ρωμηούς τραούλλια,
ἀμμά ’ξερε πώς ἴλαντρον ὄντας κοπῇ καβάκιν
τριγύρω του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.
Τό ’νίν ἀντάν νά τρώ’ τήν γῆν, τρώει τήν γῆν θαρκέται,
μά πάντα κεῖνον τρώεται καί κεῖνον καταλυέται».
Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Ἁγία Μαρίνα ἡ Μεγαλομάρτυς

Εορτάζει 17 Ιουλίου
Γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας, στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Κλαυδίου τοῦ Β’, τὸ 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετὰ τὴ γέννησή της, ἡ μητέρα της πέθανε, καὶ ὁ πατέρας της Αἰδέσιος, ποὺ ἦταν Ἱερέας τῶν εἰδώλων, τὴν ἀνέθεσε σὲ μία χριστιανὴ γυναίκα, ἀπὸ τὴν ὁποία ἡ Μαρίνα διδάχθηκε τὸν Χριστό.
Ὅταν ἔγινε 15 χρονῶν, ἀποκαλύπτει στὸν πατέρα της ὅτι εἶναι χριστιανή. Ἔκπληκτος αὐτὸς ἀπ’ αὐτὸ ποὺ ἄκουσε, μὲ μίσος τὴν διέγραψε ἀπὸ παιδί του. Τὸ γεγονὸς αὐτό, μαθεύτηκε ἀμέσως καὶ ἔτσι ὁ ἡγεμόνας τῆς περιοχῆς διέταξε νὰ τὴν συλλάβουν καὶ νὰ τὴν φέρουν ἐνώπιόν του. Ἀμέσως θαμπώθηκε ἀπὸ τὴν ὀμορφιά της. Τὴν ρώτησε ποὶα εἶναι καὶ ποὶα εἶναι ἡ πίστη της καὶ αὐτὴ τοῦ ἀπάντησε ὅτι ὀνομάζεται Μαρίνα καὶ εἶναι χριστιανὴ καὶ ὅτι εἶναι γέννημα θρέμμα τῆς Πισιδίας. Τότε ὁ ἡγεμόνας προσπάθησε νὰ τὴν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της. Ἡ Ἁγία ὅμως δὲν δέχτηκε.
Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὁ τύραννος πρόσταξε καὶ τὴν ὑπέβαλαν σὲ βασανιστήρια φρικτὰ καὶ ἀφοῦ τὶς κατέσκισαν τὶς σάρκες, τὴν ἔριξαν στὴν φυλακή.
Μέσα στὴν φυλακὴ μάλιστα συνέβη τὸ ἑξῆς: ὁ διάβολος μεταμορφωμένος σὲ ἄγριο δράκοντα, προσπάθησε νὰ κάνει τὴν Ἁγία νὰ φοβηθεῖ. Αὐτὴ ὅμως προσευχήθηκε στὸν Θεὸ καὶ ἀμέσως ὁ δράκοντας ἄλλαξε μορφὴ καὶ ἔγινε ἕνας μαῦρος σκύλος καὶ τότε ἡ Ἁγία ἅρπαξε ἕνα σφυρὶ καὶ χτυπώντας τον στὸ κεφάλι καὶ τὴν ράχη τὸν ταπείνωσε. Στὴ συνέχεια ὁ ἡγεμόνας διέταξε καὶ τὴν ἔφεραν πάλι μπροστά του. Παρὰ τὶς πιέσεις του, ἡ ἁγία παρέμεινε ἀκλόνητη.
Ἔτσι ὑποβλήθηκε σὲ νέα βασανιστήρια μέχρι ποὺ ἀποκεφαλίστηκε λαμβάνοντας τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.


Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Μνηστευθεῖσα τῷ Λόγῳ Μαρίνα ἔνδοξε, τῶν ἐπιγείων τὴν σχέσιν πᾶσαν κατέλιπες, καὶ ἐνήθλησας λαμπρῶς ὡς καλλιπάρθενος· τὸν γὰρ ἀόρατον ἐχθρόν, κατεπάτησας στερρῶς, ὀφθέντα σοι Ἀθληφόρε. Καὶ νῦν πηγάζεις τῷ κόσμῳ, τῶν ἰαμάτων τὰ χαρίσματα.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Παρθενίας κάλλεσι, πεποικιλμένη παρθένε, ἀκηράτοις στέμμασιν, ἐστεφανώθης Μαρίνα· αἵμασι, τοῦ μαρτυρίου δὲ φοινιχθεῖσα, θαύμασι, κατελαμπρύνθης τῶν ἰαμάτων, καὶ τῆς νίκης τὰ βραβεῖα, ἐδέξω Μάρτυς, χειρὶ τοῦ Κτίστου σου.

Μεγαλυνάριον
Τὴν λαμπάδα πάντες τὴν φαεινήν, καὶ τῆς παρθενίας, τὸν ἀσύληπτον θησαυρόν, τὴν νύμφην Κυρίου, καὶ ἄσπιλον ἀμνάδα, Μαρίναν τὴν ἁγίαν, ὕμνοις τιμήσωμεν.
Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Ιερά Πανήγυρις Ιερού Ναού Αγίας Μαρίνης Πατρών

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ 
ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΗΣ 
ΠΑΤΡΩΝ
Τηλ: 2610321131
ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

• ΤΕΤΑΡΤΗ 16 ΙΟΥλΙΟΥ 2014, Ώρα 7:00 μ.μ.
* Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός µετ' αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος υπό του Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μ. Πατρών, Αρχιμανδρίτου π. Αρτεμίου Αργυρόπουλου, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής των Αγίων Πάντων Ωλενού Τριταίας.
* Ώρα 22:00 – 01:00 Ιερά Αγρυπνία κατά την οποία θα ιερουργήσει ο Αιδεσιμολογιώτατος εφημέριος της εν Ελλάδι Εξαρχίας του Παναγίου Τάφου π. Νεκτάριος Μαμαλούγκος. Θα ψάλει η γυναικεία Χορωδία "Πανύμνητος".

• ΠΕΜΠΤΗ 17 ΙΟΥλΙΟΥ 2014, Ώρα 07:00 -10.00
* Αρχιερατική Θεία Λειτουργία κατά την οποία θα ιερουργήσει και θα ομιλήσει ο Σεβ. Μητροπολίτης Πατρών κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ.
* Ώρα 19:00 Μεθεόρτιος Εσπερινός, Ιερά Παράκλησις Ιερά Λιτάνευσις. Των Ακολουθιών θα προστεί και θα ομιλήσει ο Αρχιμανδρίτης π. Χρύσανθος Στελλάτος, προϊστάμενος Ιερού Ναού Αγίου Νεκταρίου Πατρών και Δ/ντης των Μ.Μ.Ε. της Ι. Μ. Πατρών 
Στις Ιερές Ακολουθίες θα ψάλει μικτός Βυζαντιβός Χορός υπό του Πρωτοψάλτου κ. Φωτίου Μπαρούτα και ο μικτός Βυζαντινός Χορός της Ενορίας μας υπό του Πρωτοψάλτου του Ναού κ.Ανδρέα Γκάντζου.

Αίρεση: κίνδυνος που απειλεί την ψυχή μας!


Οι κίνδυνοι που μας απειλούν καθημερινά είναι πολλοί και ποικίλοι. Κίνδυνοι που απειλούν άμεσα τη ζωή μας. Κίνδυνοι από κλέφτες, τους ληστές, τους τρομοκράτες τους απαγωγείς. Φθάσαμε στο σημείο να μην νοιώθουμε ασφαλείς όχι μόνο στο σπίτι μας, αλλά και δρόμο. Αλλά εκτός από τους κινδύνους αυτούς που απειλούν τη ζωή μας, υπάρχουν και άλλοι κίνδυνοι που απειλούν την ψυχή μας, που απειλούν την πίστη μας, και αυτοί οι κίνδυνοι προέρχονται από τους αιρετικούς. Μέσα στην Εκκλησία υπήρχαν πάντοτε άνθρωποι που δεν συμφωνούσαν με όσα δίδασκε αυτή. Ξέρουμε ότι κάποιοι άνθρωποι είχαν και έχουν διαφορετική γνώμη ή θέση από την πίστη της Εκκλησίας, και αυτοί από την Εκκλησία μας χαρακτηρίζονται ως αιρετικοί. Τι ήταν πρώτα και πως έγιναν αιρετικοί; Πρώτα ήταν χριστιανοί κι αυτοί. Δυστυχώς όμως ο Σατανάς, «ο πλανών την οικουμένην όλην» (Αποκ. ιβ΄ 9), αφ΄ ότου ο Χριστός ίδρυσε την Εκκλησία Του, άρχισε κι εκείνος το σατανικό του έργο, άρχισε να σπέρνει τις πλάνες του. Και πέτυχε να πλανέψει μερικούς χριστιανούς σε σημείο να διδάσκουν λανθασμένες, δηλαδή αιρετικές διδασκαλίες. Διδασκαλίες που ήταν αντίθετες με αυτές που κήρυξε ο Χριστός. Διδασκαλίες νοθευμένες. Αυτόν τον κίνδυνο τον επεσήμαναν έγκαιρα και ο Κύριος και οι Απόστολοι. Και τον υπογράμμισαν ιδιαίτερα στους πιστούς, ώστε να προφυλάσσονται. Και είναι πολύ ωφέλιμο να σημειώσουμε εδώ τις επισημάνσεις αυτές του Κυρίου μας και των Αποστόλων.
Είπε ο Κύριός μας :
«Προσέχετε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισί λύκοι άρπαγες» (Ματθ. ζ,15), δηλαδή: Φυλαχθήτε από τους ψευδοπροφήτες, που σας έρχονται ντυμένοι σαν πρόβατα, από μέσα τους όμως είναι λύκοι αρπακτικοί.
«Και πολλοί ψευδοπροφήται εγερθήσονται και πλανήσουσι πολλούς.» (Ματθ. κδ,11), δηλαδή: Θα εμφανισθούν πολλοί ψευδοπροφήτες, και θα πλανήσουν πολλούς.
«Βλέπετε μη τις υμάς πλανήσει» (Ματθ. κδ,4), δηλαδή: Προσέχετε μη σας ξεγελάσει κανείς.
«Εγερθήσονται ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε πλανήσαι ει δυνατόν και τους εκλεκτούς» ( Ματθ. κδ 24.), δηλαδή: Θα εμφανισθούν ψευδομεσσίες και ψευδοπροφήτες, που θα κάνουν μεγάλα και φοβερά θαύματα, για να παραπλανήσουν αν είναι δυνατόν και αυτούς που διάλεξε ο Θεός. 
Είπαν και οι Απόστολοι:
«Εξ υμών αναστήσονται άνδρες, λαλούντες διεστραμμένα, του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών» (Απ. Παύλος, Πράξ. κ,30), δηλαδή: Από ανάμεσά σας θα βγουν πρόσωπα, που θα διδάσκουν πλάνες, για να παρασύρουν τους πιστούς με το μέρος τους.
«Μη παντί πνεύματι πιστεύετε, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα ει εκ Θεού εστίν, ότι πολλοί ψευδοπροφήται εξεληλήθασιν εις τον κόσμον» (Α΄ Ιωαν. δ,1), δηλαδή: Μη πιστεύετε όλους εκείνους που ισχυρίζονται πως έχουν το πνεύμα, αλλά δοκιμάζετέ τους για να διαπιστώσετε αν το πνεύμα που έχουν είναι εκ του Θεού, γιατί πολλοί ψευδοπροφήται έχουν ξεχυθεί εις τον κόσμο. 
«Τεκνία μηδείς πλανάτω υμάς» (Απ. Ιωάννης δ,1), δηλαδή: Παιδιά μου (προσέχετε) κανένας μη σας πλανήσει.
Και αυτό που είπε αρχικά ο Κύριος και αργότερα οι απόστολοι δυστυχώς έγινε. Παρουσιάστηκαν ψευδοπροφήτες και ψευδοδιδάσκαλοι, που με την επήρεια του σατανά, κήρυτταν νοθευμένη τη διδασκαλία του Χριστού. 
Τέτοιοι ψευδοδιδάσκαλοι αναφέρονται στη Καινή Διαθήκη ο Υμέναιος και ο Αλέξανδρος, ο Φύγελλος και ο Ερμογένης, ο Φίλητος και ο Διατρεφής. Αυτοί είναι οι πρώτοι αιρεσιάρχες με ανάλογο αριθμό οπαδών ο καθένας που δημιούργησαν τις πρώτες αιρέσεις, τις «αιρέσεις της απωλείας» (Β΄ Πέτρου. β,1)
Ύστερα, με τον χρόνο, παρουσιάστηκαν άλλοι «άνδρες λαλούντες διεστραμμένα» ( Πράξ. κ,30). Στα χρόνια που κύλισαν παρουσιάστηκαν και άλλοι αιρεσιάρχες, αλλά οι περισσότεροι με την σπουδή και με τη διαφώτιση της Εκκλησίας διαλύθηκαν. Ωστόσο ο διάβολος δεν άφησε την Εκκλησία απόλεμη! Όσο υπάρχει ο διάβολος θα πολεμά την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, άλλοτε με ξίφος, άλλοτε με πέννα και άλλοτε με τις αρέσεις. Ιδιαίτερα με τις αιρέσεις, γιατί οι αιρέσεις είναι πιο αποτελεσματικό μέσο. 
Ο αιρετικός δεν πολεμά την Εκκλησία με το ξίφος, αλλά με το λόγο, με το δόλο. Με την διαστροφή της αλήθειας και με το ψέμα. Γι΄ αυτό και τα τελευταία χρόνια που ο διάβολος μαίνεται κατά της Εκκλησίας του Χριστού, οι αιρέσεις πολλαπλασιάζονται. Ποια πρώτη και ποια δεύτερη να αναφέρουμε; Αλλά προσοχή, οι ίδιες αιρέσεις δεν παρουσιάζονται σαν αιρέσεις που είναι, αλλά σαν «εκκλησίες»!!! Αυτό είναι το περίεργο και το τραγικό. Ενώ ο Χριστός ίδρυσε μόνο μία Εκκλησία, την δική Του Εκκλησία, έρχονται αιρεσιάρχες και ονομάζουν τις αιρέσεις τους «εκκλησίες». Έτσι λοιπόν, εκτός από τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, δηλ. την Ορθόδοξη Εκκλησία, στην Ελλάδα έχουμε και άλλες «εκκλησίες» οι γνωστότερες των οποίων είναι:
  1. Η παπική «εκκλησία» και η ουνιτική
  2. «Εκκλησία» των διαμαρτυρομένων/προτεσταντών
  3. «Εκκλησία» του Θεού της Πεντηκοστής
  4. Αποστολική «εκκλησία» της Πεντηκοστής
  5. Ελευθέρα Αποστολική «εκκλησία» της Πεντηκοστής
  6. «Εκκλησία» των Αντβεντιστών της εβδόμης ημέρας
  7. Ελληνική Ευαγγελική «εκκλησία»
  8. Ελευθέρα Ευαγγελική «εκκλησία»
  9. «Εκκλησία» των Μορμόνων
  10. Η «εκκλησία» του Θεού
  11. Η «εκκλησία» των Ευαγγελιστών
  12. Αποστολική «εκκλησία» του Χριστού
  13. Οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά»
  14. Η Χριστιανική Οργάνωση Ειρήνης
  15. Η «εκκλησία» των Σεηντελόγων ή Κ.Ε.Φ.Ε.
ΠΗΓΗ: ΕΔΩ

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

ΛΥΧΝΟΣ TV-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2022-2023

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ 2022-2023
ΕΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ...

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΦΙΛΩΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ

Blog Archive

Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ
Δώσε ζωή...

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Translate